من
رواية الأعمى٢
بقلمى ليلةعادل ❤️🌹✍️
الحلقه ثلاثه وثلاثون
احد المطاعم داخل احدى البواخر النيلية 6م
يجلس مروان ومنير على احد الترابيزت و على ترابيزة الطعام , يقوم منير بتناول الطعام لكن مروان يمسك
الشوكه وسرحان ينتبه منير له ويتحدث
منير :ها تفضل لحد امتى كدا مدام لسه بتحبها ارجعلها , هى برضو عملت معاك حاجات كتير تغفرلها الموقف اللى عملته معاك
مروان : بصوت مكتوم مخنوق...مش هتوافق انا جرحتها أوى يا منير , انا غلطت فى حقها اوى مكنتش لازم اتعصب كدا , ماتحملتش مع انها اتحملت عشاني كتير ,تعرف هى أحسن منى زمان لما دخلت حياتى كنت سخيف معها كنت كتير ببقا قليل ذوق معها مع انه معنديش مبرر لكن هي اتحملت مش بس اتحملت لا ساعدتنى انى اغير من نفسى انا ماقدرتش اتحمل حاجة عارف و متأكد ان باباها السبب فيها
منير : وانت كنت هتعمل ايه طبيعى انك ترفض وضع غلط انا مش عايزك تحس انك غلطان بالشكل ده انتم الاتنين مشتركين بده
مروان : بس انا كنت لازم اصبر شويه حتى ماكنتش طلقتها كنت مشيت بعدت
منير : دي عندك حق فيها كان لازم تمسك نفسك بس خلاص اللى حصل حصل انت عايز ترجعلها لسه بتحبها لسه بعينيك اميرة
مروان : عارف يا منير كل ما بأبص بوشها بأحس اني قادر أتنفس بأحس براحة وامان , بأحس انى قادر عالوثوق بالناس وبالستات مرة تانية, بدموع ... انا اتاكدت انى مش قادر اعيش من غيرها , اميرة هى الست اللى عايز أكمل الباقى من عمرى معها , واخر دقيقه فضلالي فى حياتي تبقى معها , تكون هى اخر حاجة عينى تشوفها
ينظر منير الى دموع صديقه وصوته الذى يرتجف صوت العاشق المشتاق لكن لا يعرف ماذا يفعل ....
مركز د / مروان 12 م
فى ممر المركز كانت اميرة تسير ومعها احد الدكاتره ولكن اثناء مرورها من امام مكتب مروان تلتقى بيه وهو يدخل مكتبه ينظر لهم مروان باهتمام ويتحدث معهم
مروان : مساء الخير يا دكاتره عاملين ايه
الدكتوره : الحمد الله وحضرتك
اميره : الحمد لله ازيك يا دكتور حمد لله على سلامتك
مروان : الله يسلمك
الدكتورة : طب اميرة انا هاروح انا عشان متأخرش عن اذنك يا دكتور
مروان : اتفضلي .. ينظر مروان لأميرة باهتمام .. عامله ايه
اميره : تمام
مروان : ممكن نتكلم شوية
اميرة : طبعا اتفضل يا دكتور
مروان : لا انا عايز نتكلم بره
اميره : باستغراب .. بره ليه , ليه بره , ليه مش هنا
مروان : عشان نكون على راحتنا
اميره : واحنا مش هنبقى على راحتنا هنا !!
مروان : عادى ايه المشكلة يعنى لو روحنا كافيه
اميره : أقابلك بره بصفة ايه
مروان : باستغراب .. بصفة ايه !!
اميره : اه بصفتك دكتور مروان عزت أستاذي اللى انا بأحترمه جدا ولا بصفتك مروان مارو الدك
مروان :بنصف اببتسامة .. بصفتي الدك
اميرة : يبقا لا
يجز على أسنانه وبسرعة , يمسك مروان اميرة من كتفها بقوة يفتح باب مكتبه ويدخلها فيه ويغلق الباب
❤️___ليلةعادل____ ❤️
- مكتب مروان
اميرة : بنرفزة خفيفة ...ايه ده ايه ده على فكره بقا انا ممكن ازعق وأخلى منظرك وحش وأحرجك
مروان : هي اول مرة
اميره : لاء يا حبيبى المرة اللى فاتت اللى انت واخدها اوى على كرامتك , انا مثلت قصاد الطلبة وعملت نمرة قصادهم وصوتى سمع اخر المدرج , ان عندك مشكلة كبيرة ولازم تمشي دلوقت ها , كأن امك الله يرحمها رجعت تانى
مروان : أمك !
اميره : مامتك يعنى
مروان : هههههههه
اميرة : اضحك اضحك
مروان : كل مادا بأكتشف فيكي حاجة جديدة
اميره : معلش
مروان : بمزح ..عندك عرق شرشحة صغير فظيع والله خايف يكبر... محدش هيعرف يلمك
اميره : الف سلامة
مروان : بشدة .. ماتبس بقى
اميرة : عايز ايه
مروان : نتكلم
اميره : امال احنا بنغنى دلوقت
مروان : يتنهد و ينظر لأعلى... يارب صبرنى هو ابتلاء من عندك وانا راضى بيه وأحمدك بس صبرنى يارب
ينظر لأميرة ممكن تقعدى ممكن
اميره : بزهق ..تنفخ ثم تجلس على الكنبه وبزهق ..أهو اترازعت عايز ايه اخلص
مروان :يجلس بالكرسي المجاور لها .. قوليلى سبب مقنع مخلينى مستحمل معاملتك دي
اميرة : ببساطه لأنك تستاهلها
مروان : انتي شايفه كدا
اميرة : انت شايف غير كدا
مروان : انا عارف انى غلطت بس انتى كمان غلطتي انتي مش حاسه انك غلطانه خالص
اميره : اه غلطت
مروان : انك حبيتينى اكيد
اميره :بالعكس عمرى ماندمت إنى حبيتك , ده حبي ليك هو اللي علمني , لولا المواقف والمحن اللى حصلتلى فى حبك , ماكنتش زمانى بقيت أميرة اللي قاعدة معاك دلوقت , فهمت الدنيا صح , فهمت مقاييس الدنيا , انها بتاخد كتتتتير اوى وتدينا فتافيت , فهمت ان مش كل شئ اخده على صدرى وأزعل وأثور , ولا أضحى بكل شئ , ولا كل حاجة أعملها لآخر نفس ,.. بنصف ابتسامة ساخرة ...لأنى لو عملت عكس كدا هآخد قلم على وشى يجيب أجلي , انا عارفه ان كلكم مستغربينى , والنبي انا نفسى مستغربانى , كنت فاكره انى هأعيط بقى وأتشحتف وأقضي ليالي عذابي معاك , بس فعلا تانى يوم لقيتنى عادى, ماعرفش ده بقا نضج ولا تعود على الجراح والخوازيق , والنبي ماعارفه , بس اللي متأكده منه انى مرتاحه بقالي كتير مارتحتش كدا
مروان بحزن ... يعنى مرتاحه وانتى بعيدة عني
اميره : مش بالمعنى اللى وصلك مش عارفه افهمك بس صدقنى اللى عايزه بلاش
مروان : بندم وحزن .. ليه بلاش انا بقولك انا مش قادر على البعاد أكتر من كدا , انا ندمان من يوم ما سبتيني وانا مش عارف اعيش حياتى مرتاح, انتى مشيتى واخدتى معاكى كل حاجة حلوه, الحاجة اللي مخليانى عايش ,.هتصدقينى لو قولتلك من يومها وانا بأموت , افتكرت انى هبقى عادي هأزعل شويه لان فى بنا عشرة , بس كنت بأشوفك بكل حاجة , ظلك كان بيطاردنى فى كل مكان, فى كل ركن شايفك , سامع صوت ضحكتك همستك , كأنك بتقوليلى انا اه مشيت بس هأفضل ساكنة جوه احلامك وخيالك وعقلك , هأفضل موجودة مهما حاولت مش هتعرف تبعدنى , ...يمسك ايدها ينظر لها بحب .. انا بحبك , بحبك مش قادر ابعد اكتر من كدا انا بكلمك وانا عشمان فيكى عشمان فى أميرة انها تسمحنى للمره الف تعالي نرجع نحاول تانى انا متأكد اننا هننجح ايه رايك
اميره : بدموع وحزن .. مش هأقدر انا اسفه , كلامك كسرنى و كسر قلبى
تيجى تمشي يمسكها من كتفها ويقف أمامها وينظر لها
مروان : بكسرة والدموع واستسماح .... انا انا عارف اللى قولته صعب , بس انتى كمان افهمى وحسي باللى كنت فيه وقتها , حسي بمشاعري وحالتي , اميرة انتى كنتي بعيدة أوى عني , كل مادا بتبعدى, وانتى مش واخدة بالك , حاولت أحذرك لكن انتي كان أسهل حاجه عندك كلمة طلقني , مش عاجبك طلقنى انا كدا طلقنى , الكلمة دى كانت بتوجعنى , كنتى بتحسسينى انى ماليش قيمة عندك , عادى انك تمشي مش فارق معاكي , مع انى مكنتش بأطلب منك حاجه غلط , انا بأطلب من مراتى تمنع علاقتها براجل تانى , بأطلب من مراتى تبقى معايا , تقعد معايا تاكل معايا تنام بحضنى , مع ذلك دوست على كرامتى ورجولتى وقبلت , اديتك مبرراتك كلها , ابوها اللى بيعزم ادهم هتعمل ايه موقف اتحطت فيه غصب عنها انا واثق فيها , معلش أبوها هو اللى بيطلب منها تيجى وهى خايفة تزعله , لولا انه كرهك كان ممكن تروح وتيجى ومعاها , ومعلش ومعلش ومعلش وانتى مش مقدرة ده , ماتعرفيش ده كان قد ايه بيجرحنى وبيقتلنى , انا كنت بأسكت مش عايز ازعلك , بس انتى ماقدرتنيش غصب عنى طلع الكلام ده منى وقتها , مش مبررر اكييد انا غلطت وبأكرر اعتذاري وأسفي ,انا عارف ولا مليون اعتذار يكفى
اميرة : تمسح دموعها ..مروان انت عارف انت عندى ايه , بس انا كل ما بشوفك بشوف نظرة السخرية والمعايرة اللى كانت بعينيك يومها , انى قد ايه انا كنت هبلة قد ايه كنت بلا كرامة وعقلي تافه , لما جريت ورا راجل بحبه وهو ما يعرفش اني عايشة , حسستنى قد ايه اني صغيرة اوووى , لو انت قادر تتخطى ده انا لا, وغلاوتى عندك بلاش تبوظ علاقتنا , انا مبسوطة اني المرة دي بأتعامل معاك من غير خناق وعند وتحديات
مروان :مدام زعلانة اوي كدا ورافضة ترجعي , ليه فضلتي قاعدة معايا وماسبتنيش يوم ماكنت تعبان هتقولي عشان العشره وانت كنت مريض ماينفعش أسيبك هأوافقك ليه سبتينى ابوسك ليه سيبتى نفسك لحد اللى حصل
اميرة :محصلش حاجة على فكرة
مروان : بس كانت هتحصل وانتي مشيتي على اخر لحظة
اميره : عايزة امشى
مروان : انتى بتحبينى يااميرة وعايزاني بس بتكابري وانا هأرجعك
تتركه و تذهب عند الباب قبل ان تفتحه
مروان :بقوه وتحدى.. انا مش هيأس وهأرجعك . وهأكمل حياتي معاكي وبيكي وبأتحداكي... يقترب منها ويقف امامها .تتحديني
اميره : مابلاش
مروان : بثقه .. خايفه تخسري
اميره : بثقة شديدة. أميرة ما بتخسرش
مروان : يبقى خايفه ليه ؟
اميره : بابتسامة .. خايفة عليك
مروان : لو كسبتك هتنفذى اللى عايزه ولو
اميره : لا يا دك انت عارف ولو التانية دى بتعتي.. انا
مروان : موافق
اميره : مش عايز تعرف الرهان على ايه ولا بقيت متسرع زاى
مروان : على ايه
اميره : لو خسرت ماشفش وشك بحياتى تانى. تسافر تبعد
مروان: تنزل دمعة من عينيه يمسحها. موافق
اميره : عندك مهلة للانسحاب
مروان : انسحب ليه وانا الكسبان
اميره : ههههه ثقة فى نفسك
مروان : بحب ..ثقه فى ده .. يضع ايده على قلبها. انا متاكد انى ماهنش عليه
اميره : وانا قبلت التحدى
مروان : وانا
اميره.: بانتظارك عن اذنك عندى محاضرة
تخرج اميره تغلق الباب يقف مروان لا يعرف ماذا يفعل متوتر ومرتبك ثم يذهب الى منير بمكتبه
- مكتب منير
منير يجلس على كرسى مكتبه يكتب بللاب توب ثم يدخل عليه مروان دون ان يطرق الباب
منير :. ابن حلال انا عايزك
مروان : بعدين عايزك بموضوع مهم
منير : لا الشغل أهم
مروان : يجلس على كرسى امامه .. بعدين قولتلك.
انا عملت حاجه كدا بس مش عارف غلطت ولا لا
بس عايزك تساعدنى بحاجة انت الوحيد اللى هتعرف تعملها
منير : ماشى
❤️___ليلةعادل____ ❤️
شقه كريم 10م
غرفة النوم
تجلس اميرة على السرير تتذكر حديثها مع مروان فهى تريد ان ترجع لكنهاخائفة عليه من خالد رجوعهم لبعض لن يغير شيء فالمشكلة الاساسية مازالت قائمة , بعد قليل يطرق الباب يدخل كريم تنظر اميرة له بابتسامة يجلس امامها
كريم : عاملة ايه يا حبيبتى
اميره : الحمد الله
كريم :بابا كلمنى كان بيسأل هترجعى امتى لأنك ما بترديش
اميرة : هو اتصل اصل الفون صامت قولتله ايه
كريم : قولتله هي لما تزهق هتمشى يقترب منها وبحنان اميرة صارحينى هو بابا رجع يضايقك تانى بابا السبب انك تطلقي
اميره : اكيد ماما قالتلك ليه كلكم مصرين انى سبت مروان عشان بابا
كريم : اصل عمايلك زمان ماكنتش طبيعية وانت مش هبلة ولا صغيرة عشان ماتبقيش واخدة بالك ان وجودك باستمرار غلط
اميره : بضيق ... كريم انا مش جاية اقعد يومين عشان تكلمنى بكلام فارغ زى ده , انا تعبانة انا مشيت من ضغط ماما مش يبقى ماما من ناحية وانت من ناحية تانية
كريم : خلاص اهدي انا بس مستغرب كل الحب ده راح فين فجأة كدا , هو ماحاولش يكلمك
اميره :لا
كريم : للدرجة دي المشاكل قادرة تدمر الحب الكبير
اميرة : بياس وتقتل كمان
يفتح كريم ذراعيه لها تبتسم وتنام على صدره ثم تقبله بخده ثم تنام على صدره مره اخرى يقبلها من راسها و ويطبطب على شعرها
كريم : انا جنبك يا حبيبتى ماتخفيش
❤️___ليلةعادل____ ❤️
مركز د / مروان 1 م
مكتب اميرة
تجلس اميره على مكتبها وأمامها نور تتحدثان
نور : ماتكلمى مروان
اميره : بتهزارى انا اصلا عايزة اتجنبه قدر الامكان عايزنى أروحله واطلب منه يساعدنى عشان يقولك بقى بتعمل كدا عشان عايزة ترجع وبتلكك
نور : انتى هبلة مستحيل مروان دماغه مش كدا مروان عاقل بعدين هو الوحيد اللى هيقدر يساعدك
اميره : خايفه يفهم غلط
نور : ولا غلط ولا حاجة هو ماحاولش خالص يرجع يعنى يعتذر اى حاجة
اميره : لا
نور : مع اني بأشوف نظراته ليكى بيبقى هياكلك بعينيه
طب اليوم اللى بيتي معه ماحصلش حاجة اى حاجة
اميره : يابنتى كان تعبان ومحموم
نور : غريبة .. المهم عشان تعرفي تخلصي موضوعك ده الوحيد اللى هيخلصه مروان روحي وجربي
مكتب مروان
يجلس مروان على مكتبه امام اللاب توب يطرق الباب
مروان : وهو يكتب.. اتفضل
تدخل اميرة
اميره : مساء الخير
يرفع مروان عينيه بابتسامة يغلق اللاب
مروان : انهارده عيد ولا ايه
اميره :ليه يعنى
مروان يقترب منها بنظرات كلها حب يمسك ايدها يقبلها
منها .. يعنى عشان ميرو فى مكتبي
اميرة : تسحب ايدها ممكن نتكلم جد شوية
مروان : ما انا بأتكلم جد
اميرة : مروان لو سمحت بطل ,انا كنت عايزة منك خدمه صغيرة انت الوحيد اللى ممكن تساعدنى بص انا محتاج أأجل الرسالة شوية مضغوطة جدا انا عارفة انك من ضمن اللجنة فلو سمحت ساعدنى انت عارف الدكتورة نهى صعبة اوى لازم عذر مقنع عشان توافق
مروان : أميرة حرام تأجلى انتي فضلك حاجات بسيطة
اميرة : أهم جزء لسه ماخلصتوش تعبانة دماغي واقفة ممكن تساعدنى
مروان : مالك
اميره : تضع اصابع ايدها على جبينها ... هنا مضغوط مش قادرة
مروان : طب ماتشاركينى يمكن اقدر اساعدك
اميره : منا اهو بأشاركك
مروان : بحب يمسك ايدها ويضعها عند قلبه ويضع يده فوقها .. بس انا طماع عايزك تشاركينى كل حاجة حتى ضغطك خلينا نضايق سوا بدل ما أنتي متضايقة لوحدك كدا
اميرة : تسحب ايدها بضعف.. لو ليا خاطر عندك اسكت ارحمني لو مش هتقدر تساعدني... قول
مروان : حاضر يا اميرة مش هأضغط عليكي سيبي الاوراق هنا وانا هتصرف
اميره : شكرا يا دكتور عن اذنك
يمسك مروان ايدها تنظر اميرة له
مروان : حاولى تفصلى بين حياتك الشخصية وحياتك العملية ماتغلطيش غلطتي
اميرة : صدقنى بأحاول عن اذنك
❤️___ليلةعادل____ ❤️
نادى الضباط 4م
يجلس خالد على احد التربيزات بجانب حمام السباحة بعد قليل يقترب منه ادهم وهو يرتدى ملابس رياضية ينظر لخالد بضيق وعدم الرضا
ادهم : ازيك يا انكل
خالد : ايه يا سعادة رئيس النيابة مش عايز تشوفنا
ادهم : يجلس ...لا بس مش فاضي الأيام دى
خالد :بضحكه خبث .. ايام ايه قول شهور , 3شهور مظبوط , كل ما أكلمك ترفض تيجى , طب زمان عشان كنت بتحترم مروان , واللى ما تقبلوش على نفسك ماتقبلوش مع غيرك ,بس بعد الطلاق ايه حجتك , ده انا قولت بعد ما سمعت الخبر السعيد ده لازم تقرب الود و الوصال
ادهم : لا ما انا نويت اقطع حبل الوصال يا انكل , انا اذيت اميرة وانا مش واخد بالي , بس والله كان غصب عني , كان نفسي اسرق دقائق معها , حنين كمان ماتستهلش منى كدا , أرجوك كفاية تستغلنى انا ماعرفش زمان ليه كنت ساكت ,بس جه الوقت اللى بأقولك فيه كفاية , كفاية استغلالك ليا وكفاية تضيع اميرة , اميرة تستاهل اننا نضحى عشانها حتى بسعادتنا , ارجوك عيد تفكيرك
خالد : بقوه وشدة ..انت ازاي تكلمنى كدا ده انا أنهيك
ادهم : اسف يا انكل بس حضرتك اللى أجبرتنى على الطريقة دي ...يقف ...أميرة ومروان هيرجعو لبعض لو مش دلوقت بعدين وانا اكيد هاييجي عليا الوقت وأبقى سعيد مع مراتى لكن وقتها حضرتك هتبقى وحيد لانك خسرت كل الناس
حب بنتك واحترامى خساره يا انكل ييجى يمشى يتراجع وينظر لخالد بقوه اه صح .. يقترب منه .. بقوة .. بلاش نبره التهديد دي لانى ما بتهددش عن اذنك
❤️___ليلةعادل____ ❤️
احد المطاعم بالقاهره 8م
تجلس اميرة على احد الترابيزات تنتظر شخص ما بعد قليل يدخل أدهم
ادهم : اسف لو اتأخرت
اميره : ولا يهمك عامل ايه
ادهم : انتى اللى عامله ايه
اميره : كويسة
يقترب منهم الجرسون
الجرسون : تشربوا ايه
اميرة : نشرب ايه ايه , انا جعانة انا عايزة فيليه مشوى وصوص
ادهم : و ممكن اخد انا ستيك مع بطاطس
اميره : وانا كمان هاخد بطاطس باللشيدر
الجرسون : حاجه تانى
ادهم : سلاطة بقى ميرو تشربى حاجة
اميره : لا
ادهم : شكرا
يرحل الجرسون تخرج اميرة من حقيبه ايدها دواء تاخذ من
ادهم : ايه ده
اميره : مسكن
ادهم : ماترجعى
اميره : مش هو السبب ده التهابات بسبب أكل الشارع
ادهم : اممم
اميره : بابتسامة سخريه ..بعدين انت طلبت تقابلنى عشان تقولى ارجعى لمروان
ادهم : لا بس كنت هأقولك لو محتاجة حاجة قوليلى اساعدك او بالمعنى الادق احكيلى اللى حصل وانا هأساعدك
اميره :باستغراب ايه ده مش فاهمة
يدخل عليهم الجرسون ثم يضع الطعام على الترابيزه يبدأون فى تناوله
اميره :اثناء تناولها البطاطس .. ها ماجوبتش فى ايه
ادهم : قابلت دكتور خالد النهارده يعنى كان بيحاول معايا زى زمان لكن أثناء كلامنا كان فى نبرة تهديد
اميره : تتنهد ثم تضع الشوكه تمسح فمها اكيد انت فهمت غلط بابا هيهددك ليه
ادهم : اثناء تناوله الطعام يبتسم نصف ابتسامه بسخريه يشرب القليل من المياه ثم يضع الكوبايا على الترابيزه و ينظر لأميره مش هقولهالك تانى انا ظابط مش بياع طماطم يا اميرة , فى حاجة انتى مخبيها
اميره : هاخبى ايه يعنى
ادهم : ماعرفش
اميره : ايه اللى ممكن اكون مخبياه يعنى اكيد دماغك جابتك لفكره ما
ادهم : اااه هأقولك قولت اكيد دكتور خالد ضغط عليكي زى ماحصل زمان انه يحرمك من طنط وكريم وياسمين
اميره : بص يا ادهم انا من كام شهر لما طلبت منك انك ترفض لما بابا يعزمك لانى مش هأقدر ازعله منى وانت الوحيد اللى تقدر توقف المهزلة دي انت وافقت واعتذرت على اللى فات وكنت قد وعدك ليا انا احترمتك جدا فا بلاش نظرية المؤامرة دي اكيد بابا مش بالأخلاق دى وهو خلاص تقبل مروان ميرسى على العشا تقف
ادهم : يقف وينظر لها ..مع ان ردك اكدلي شكوكي بس هأصدقك
اميره : شكوك شكوك ايه عذراك ظابط بقى وشغل المؤامرات رقم واحد بخيالك
ادهم : انا مش هأتكلم تانى ولا هأسأل لان الاجابه عرفتها خلاص مسكين مروان وقع فى شباك دكتور خالد مع انه دكتور كبير لكن للاسف وقع اميرة لو ليا خاطر قد كدا عندك خلينى اساعدك
اميره : سلام يا ادهم
تترك اميره ادهم وهو ينظر لها بعدم رضا ثم يفتح محفظته ويضع فلوس على الترابيزه ويرحل
سيارة اميره 9م
تقوم اميره بالسواقه اثناء سيرها يرن هاتفها المتصل لبنى
اميره : ازيك
لبنى الحمد الله وانتى يا ميرو
اميره بخير
لبنى انا عيد جوازى بعد بكرة لازم تيجى مش عايزه اعذار
اميره : كل سنه وانتم طيبين اكيد هاجى ان شاء الله
لبنى : هأستناكى
شقه شهاب 8 م
يجلس شهاب على البار يتناول كاس ثم يطرق الباب يذهب يفتحه يجد شرين
شهاب : ايه اللى جابك
شرين : طب مدخلنى
يبتعد قليلا تدخل وتغلق الباب
شهاب : عايزه ايه ماقولتلك خلاص انسى اللى بينا
شرين : انت اللى حطيت الورق مظبوط
ينظر شهاب لها ويضحك ويشرب كأس يجلس على البار
شرين : تجلس بكرسى المجاور له مش قولتلك بتحبها
شهاب : ينظر لها بابتسامه ماكنتش عارف انك غبية
شرين : تقصد ايه
شهاب : هقولك
❤️___ليلةعادل____ ❤️
شقه منير 10 م
اجواء احتفال بسيطة حركة فى المكان الاستماع الى الاغاني ثم تدخل اميرة وهى ترتدى فستان بسيط وجميل وتضع القليل من مكياج وشعرها منسدل تمسك بايدها شنطة هدايا تدخل تستقبلها لبنى
لبنى : ميرو تقبلها
اميره : مبروك اتفضلى
لبنى ميرسى يا حبيبتى
يدخل مروان ويقف خلفها
لبنى : باستغراب جايين مع بعض
مروان : تؤ صدفه كل سنة وانتى طيبة يا لبنى فين منير
لبنى : انا عارفة
اميره : لا انا عايزاكى مسيطرة اكتر من كدا
لبنى : علمينى مجننى طول 17 سنه جواز
اميره : بس كدا عيني
مروان : بتتفقوا على صاحبى وانا واقف
اميره : اذا كان عاجبك
مروان عاجبني هواحنا قدكم بس لا لبنى غلبانه ,احنا مش قدك ولا قد لسانك يا متر ونص
لبنى: فى حد بينادى هاروح اشوفه
اميره : اتفضلى تقترب من مروان وتنظر له .. مروان خف ها خف عشان برستيجك قصاد الناس يا دك
مروان يقترب منها اكثر .. والمصحف وحشتني
اميره : هى ايه
مروان : طريقتك دى يا لمضه
يقترب منهم منير
منير : ازيكم يا عصافير الحب
اميره :كويسين يا ملك العيون
منير : باستغراب ملك العيون
اميره : العيون الزايغة يعنى لازم أوضح
مروان : احمد ربنا انها جت على الكلمة دي
منير : انت هتقولي هى مفهاش الا لسان
تقترب منهم جنه تقوم بحضن مروان يحملها و يقبلها من خدها
جنه : وحشتنى يا مروان عامل ايه
مروان : انا كويس
اميره : ازيك يا جنه
جنه : ميرو
تحدف نفسها عليها تحملها اميره لكنها تلامس يد مروان مع تبادل نظرات بشكل سريع
جنه : انا هاجى ابات معاكم عشان انام بحضنكم ومروان يحكيلنا حدوته حلوه زى المره اللى فاتت
اميره :ماشى بس انا بايته عند بابا وماما
جنه : ليه
اميره : وحشونى روحت اقعد شوية
جنه : طب هترجعى امتى عشان اجاى اقعد معاكم
قبل ان تتحدث اميرة يجاوب مروان بسرعه
مروان : قريب جدا يا جنه اميره هترجع بيتها قريب اوي وتنامو انتم الاتنين بحضنى وأحكلكم الحدوده
جنه : ماشى
تنزلها اميره تنظر لمروان بعينيها ثم تتركه بعد مرور الوقت
كانت اميره تجلس على احد الكراسى وماسكه هاتفها فجأة تجرى عليها جنه وهي ماسكة بايدها كوب عصير
جنه : ميرو ميرو توقع العصير على الفستان
اميره : جنه حرام عليكي
لبنى : انتى يا بنت مش تحاسبى
اميره : بس ماتزعقلهاش مش قصدها
لبنى : انا اسفه يا اميرة ادخلى الاوضه دى تشاور بايدها نضفى الفستان
اميره : مش مهم انا هامشى
لبنى : ازاي ..تشدها من ايدها .. ده لازم تنضفيه... ابدا
اميره : ياستى مش هانضف هأروح
لبنى : ازاى احنا لسه مقفلناش الشمع
تفتح الاوضه تزوق اميرة وتقفل عليها تنظر اميره للباب وتتحدث بصوت هو فى ايه ثم تبدأ ان تشعر بشى تلف تنظر امامها
اميره : ده مش ملك العيون الزايغه ده ملك الاشتغلات طب اوك موافقه على الاشتغاله ليه فستان اول لبسه يحصله كدا ده بمرتبى كله مانجا ما بتطلعش اهئ اهئ
مروان : بابتسامه ..عادى ما انتى مابوظتيلى بدله باضعاف مرتبك
اميرة : تقترب منه لا لو سمحت انا كان نفسي احس ان زوجة متكاملة وعايزه افرحك يعنى اغسل وأنضف والكلام ده
مروان : هههههه فاكر شكلك وانتىجايه بنظرات بريئه ومعاكى ورده وساعه بتحبنى قد ايه يامارو ههههه فهمت على طول فى مصيبه بتحاولى تخبيها هههههه ياريتك غسلتى القميص والبنطلون لا تخوضى التجربه فى بدله جديدة مالبستهاش غير ساعتين
اميره : هى اللى جت فى ايدى
مروان : انا اللى هموت واعرفه القميص ليه طلع احمر مش اسود
اميره : اه منا غسلت البيجاما الحمرا اللى بتحبها معهم
مروان : التوب دى
اميره : اه
مروان : اللى بتتربط من فوق
اميره : بالظبط
مروان : بمزح اللى مجرد محط ايدى كدا تتفك لوحدها ااااه بحبها اوى كانت بتسهل عليا حاجات كتير
اميره : برفعت حاجب ..اتلم ها بعدين خليها تفتح الباب بقى عايزه اروح
مروان : مش لما نخلص كلامنا
اميره : اللى هو
مروان : يقترب اكثر منها .. ليه مش عايزه ترجعى
اميره : قولتلك لسه زعلانة
مروان : لا فى سبب تانى
اميره : مافيش
مروان : بنظرات كلها حب اميره انا بحبك وانا متاكد انك لسه بتحبينى وعايزانى ليه بتكابرى ادينى رجعت وندمان وبتأسف عايزه ايه , ايه اللى يرضيكي وانا اعمله بس قولى
اميره : تسحب ايدها وبدموع ونرفزه مروان ارحمنى ابوس ايدك ارحمنى ماتضغطش عليا اكتر من كدا
مروان :بحب وحنان انا مش فاهم حاجه انتى بتعملى كدا ليه
اميره : بدموع متعملش كدا
مروان : معملش ايه
اميره : بنرفزه ودموع ماتبصليش كدا
مروان : ماعرفش ابصلك غير كدا يصمت قليلا اميرة فى ايه مالك
اميره : بدموع فى انى مش عايزة ارجع بس افتح الباب يامروان
مروان : لا هترجعى وهتعرفينى مالك انا مش عايز ارجعك بالعافيه , وحقى انتى مخلصتيش العده انا ممكن افتح الباب وقول انى رديتك وخلصت
اميره : هتقبلها على نفسك
مروان : اه لو ده السبيل الوحيد عشان ارجعك هعملها وأرجعك لانى متاكد انك عايزانى بس بتكابرى
اميره :بضعف ودموع وقل حيله .. لو بتحبنى وحياتى افتح الباب وسيبنى امشي مروان سيبنى امشى ارجوك
مروان : فهمينى ليه
اميره : بنرفزه افتح الباب
مروان : للدرجه دى
اميره : بدموع ونبرة ضعف وخوف ونرفزه خفيفه .. سيبنى أمشى افتح الباب وارحمنى لو بتحبنى سيبنى امشى مش هأقدر اقاوم اكتر من كدا
مروان : هسيبك تمشى لان كل اللى عايز اعرفه عرفته وحسيته, يقترب منها وينظر بعينها ..عارفه وحسيته امتى يوم ما كنتى جوه حضنى فى اللحظة اللى فيها مستحيل يبقى وجود للكذب او الحيل مكان , يومها كان كل حته فيكى كانت عايزنى ومشتقالي بتقولي بحبك
يفتح الباب اتفضلى امشى بس هنتقابل تانى وقريب اوى
تتركه اميرة وتخرج مسرعه للخارج وهى تبكي
الفندق 4 م
غرفه مروان بالفندق
يقف مروان بالبلكونه المطله على النيل بعد قليل يطرق الباب يفتح مروان يجد ....
الشخص :عامل ايه
مروان : بخير اتفضلى حقيقى فرحت لما شفت مكالمتك اثناء سيرهم للوصول لراسبشن الغرفة حقيقى مش مصدق انك كلمتينى عامله ايه
استواب لحد هنا
ياترى ايه اللى حصل
مين اللى راح لمروان
وايه اللى هيحصل بحلقات جايه
ياترى مروان هيعرف الحقيقه
وادهم هيعمل ايه مع خالد بعد تهديد خالد له
الى القاء بحلقه القادمه من روايه الأعمى2
