روايه صعيدي خطف قلبي الفصل العاشر 10 بقلم جروح لا تنتهي
الفصل العاشر
#صعيدي_خطف_قلبي
فى عربيه جمال
جمال: الو يا هاجر
هاجر: ايوه يا جمال بيه اى اوامر
جمال: اللى هقولك عليه دا تعمليه
هاجر: أنا تحت امرك ياباشا
جمال: انتِ بتقولى ان فيروز ادتك رقم دياب عشان تتواصلى معاها صح
هاجر: ايوه ياباشا
جمال:طب اللى هقولك عليه دا تنفذيه بالحرف الواحد تمام
هاجر:قول ياباشا وأنا هنفذ
جمال:اسمعى.......................فهمتى
هاجر بخبث: فهمت يا باشا
جمال بخبث: أنا مش عايز غلطه والموضوع دا يتم بكُره
هاجر: عيونى ليك يا باشا بس حسابى فين
جمال: الموضوع يتم بكُره وهديكى اللى انتِ عايزاه
هاجر: كدا اتفقنا سلام
جمال: سلام
وقفلو مع بعض
جمال: والله يا فيروز لعرفك مين هو جمال يا زبا*له
عند فيروز
قاسم ويونس وسليم بيضحكو
دياب بضيق: ما خلاص ياد انت وهو ايه دا
هاله باستغراب:هما مالهم بيضحكو يا دياب
سليم بضحك: هو انت متعرفيش
هاله: اعرف ايه ياولدى
يونس بضحك: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
ساميه: ايوه صح هو مال بوقك فى احمر كده يا ولدى
دياب بيمسح بوقه
دياب بنرفزه لفيروز: عشان تبقى تحطى زفت روج تانى
قاسم بضحك: وهى روز مالها يا دياب ولا انت اللى نمس
كلهم بيضحكو لانهم فهمو وفيروز هتموت من الاحراج
احلام بضحك:خلاص ياواد منك ليه
دياب بابتسامه توعد: بكره الصبح فى اجتماع فى الجنينه ليكم انتم التلاته وعايزكم وياريت تحضرو بالزوق بدل ما اخلى الرجاله تجيبكم بالعافيه
قاسم وهو بيخبط على ايده: مش قولتلكم اخره الضحك دا فى مصيبه
سليم بخوف: عايزنا فى ايه يا دياب
دياب بإبتسامة صفرا: عايزكم فى كُل خير متخفوش
فيروز بإحراج: عن ازنكم أنا انا هروح انام
دياب: استنى يا فيروز
فيروز وقفت وفجأه نزل على رجله وطلع خاتم الماظ وبيلبسو ليها وبعدين وقف
دياب وهو بيبوس ايدها بحب: النهارده أنا اسعد انسان لانك اتكتبتى على اسمى بحبك
فيروز بخجل: وأنا كمان
قاسم بهزار: اوعدنا يارب امتى بس القمر يحن
ليلى بتتكسف
يونس بزهق: ايه ياعم روميو يلا عايزين ننام
هاله: النهارده جات ام نادر والله ست محترمه واخر ادب
احلام: اه والله آخر ادب واخلاق
دياب: ايوه أنا عزمتهم امبارح واتفقنا ان كتب الكتاب ان شاءلله بعد بكره
ساميه: على خيره الله ياولدى
فيروز وهى بتحضن فاطمه: الف مبروك يا فاطمه
فاطمه: الله يبارك فيكِ يا فيروز
كلهم باركو لفاطمه
ساميه واحلام: نستأذن احنا بقا
هاله: ليه خليكم بيتو معانا النهارده
احلام: لا مره تانيه ان شاءلله
دياب: استنى ما مرت عمي انا هاجى اوصلكم
ساميه: توصلنا ايه ياولدى دا التلات بيوت جمب بعض واحنا معانا سليم يعنى متخافش يولدى يلا سلام
كلهم: سلام
هاله: يلا نطلع نرتاح احنا كمان
دياب: يلا
فى صباح اليوم التالى
بعد ما خلصو فطار
الحارس: دياب بيه سليم بيه مستنى حضرتك بره
دياب بتوعد: قلو ان جاى دلوقتى
فيروز: انت هتعمل فيهم ايه
دياب ببراءه: متخفيش أنا مش هعمل فيهم حاجه خالص
فيروز بشك: مش مرتاحه ليك
دياب بضحك: هتعرفى كُل حاجه دلوقتى هو فين قاسم ويونس
ورد: اول ما خلصنا فطار طلعو بره علطول
دياب: كويس طلعو بالزوق أنا طالع دلوقتى
بره فى الجنينه
يونس: ياترى دياب هيعمل ايه
سليم: مش عارف أنا قلبى واقع فى رجلى
قاسم: وانا والله مش قلتلكم اخره الضحك دا مصيبه
دياب: اهلا من غير كلام تعالو ورايا
كلهم مشيو وراى دياب لحد ما وقف عند الاسطبل
دياب وهو بيمسك الكُرباج: الاسطبل دا فى خلال ساعتين الاقيه نضيف
قاسم بهزار: مسيو جاك أنا ظابط محترم
سليم: يعنى أنا اللى طبال مانا كمان ظابط
دياب: أنا مش عايز كلام كتير وانت يا استاذ يونس مش بتتكلم ليه
يونس: شوفت أنا محترم ازاى عشان معملش حاجه
دياب وهو بيقلد يونس: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
قاسم وسليم ماتو على نفسهم من الضحك
يونس: ايه دا انا مش بتكلم كده وانتو بتضحكو على ايه
دياب: على فكره كُل الكلام دا من وقتكم أنا لو الاسطبل متنضفش خلال ساعتين هخليكم تعيدو من الاول
راح قاسم ويونس وسليم غيرو هدومهم وابتدو فى التنضيف
قاسم بتأثر وهو بينضف: يا دنيا طفيتى شمعى
سليم بتأثر: ياناس كترتو دمعى
يونس بتأثر مصطنع: والعمر راح هضر
دياب: هتفضلو تغنو كده كتير صوتكم يقرف
قاسم: اهلى دول واخوات ولمه ولا دول تعابين وسامه
دياب كان هيتكلم قاطع كلامهم تليفونه اللي رن
دياب: السلام عليكم
هاجر: وعليكم السلام دا رقم دياب
دياب: ايوه أنا دياب مين معايا
هاجر: أنا هاجر زميله فيروز وكُنت عايزه اكلمها ينفع
دياب: اه طبعا ينفع بس انتِ عرفتى رقمى منين
هاجر: هى ادتهونى
دياب: تمام ثوانى هديها التليفون
دياب دخل القصر
دياب: خدى يا فيروز كلمى صحبتك هاجر
فيروز اخدت منو التليفون وهو طلع بره
فيروز: ازيك عامله ايه
هاجر: الحمدلله بخير بقولك ايه فى شويه محاضرات تعالى خدوهم
فيروز: اخدهم من فين أنا مش معايا عنوانك
هاجر: عنوانى اهو ******* هو دا يستى عنوانى
فيروز: مش عارفه دياب هيوافق ولا لا
هاجر بخبث: هما خمس دقايق مش اكتر
فيروز: مش عارفه هقولو حاضر
تسريع الاحداث
فيروز لبست ورايحه عند دياب تقولو
فيروز راحت وشافت منظر يونس وسليم وقاسم ضحكت عليهم
سليم بغيظ منها: اضحكى ياختى ربنا على الظالم
دياب: انتِ رايحه فين
فيروز: رايحه عند صحبتي هاجر عشان المحاضرات
دياب: وخدتى اذن مين إن شاءلله
فيروز: والله هروح بسرعه يا دياب والنبى
دياب: خدى السواق معاكى
فيروز: حاضر
تسريع الاحداث
وقفت العربيه عند بيت هاجر
هاجر: استنى هنا هما خمس دقايق وهنزل على طول أنا هطلع الدور التانى
السواق: حاضر يا هانم
طلعت فيروز لهاجر وخبطت على الباب وهاجر فتحت ليها
هاجر: تعالى ادخلى
دخلت فيروز
فيروز: ورق المحاضرات فين
هاجر بخبث: ادخلى الاوضه دى هتلاقيه فى جرد المكتب
فيروز دخلت الاوضه
هاجر بصوت واطى: اطلع يا جمال هى جوه
جمال طلع فلوس كتير: خدى اهو زى ما اتفقنا
هاجر اخدتهم بطمع: وأنا اعمل ايه دلوقتى
جمال: خليكِ متمشيش
هاجر: حاضر
فى الاوضه
فيروز: هو فين الورق دا
ورق ايه انتِ صدقتى اللعبه يا حلوه
فيروز برعب: ج جمال
عند السواق.
السواق: الو يا دياب بيه فيروز هانم بقالها نص ساعه منزلتش وهى قالت خمس دقايق
دياب بقلق: ازاى يعنى أنا جاى دلوقتى قولى العنوان
السواق:***** هو دا العنوان يابيه
قاسم: فى ايه يا دياب
دياب بقلق: فيروز بقالها اكتر من نص ساعه عند صاحبتها أنا رايح دلوقتى
سليم: استنى احنا كمان هنغير هدومنا ونروح
دياب: تعالو ورايا وهاتو الحراس معاكم
جهز دياب نفسو بأقصى سرعه ولبس لبس مش صعيدي عشان يقدر يتحكم فى نفسه (يعنى لو هيجرى او كده)
عند فيروز
فيروز: انت عايز منى ايه
جمال: هو دياب الهوارى احسن منى فى ايه
فيروز: دياب الهوارى دا ار*جل منك يا زبال*له
جمال صفعها على وشها
جمال: أنا هوريكى وشى التانى
جمال مسك فيروز وشد منها الحجاب وكان بيق*طع هدو*مها وهو بتصرخ
عند دياب وصل تحت البيت وجرى على العماره وطلع على الدور التانى وكسر الباب ودخل هو والحراس
هاجر برعب: ايه اللي انت عملتو دا
دياب بعيون حمرا: حسابك معايا بعدين يازبا*له خدوها
وسمع صوت صريخ فيروز
دخل الاوضه وكسر الباب فى وصول قاسم ويونس وسليم
دياب مسك جمال وبعدو عن فيروز وكان بيضرب فيه بغل
وبعدين راح لفيروز و سليم ادالو الجاكت بتاعه
دياب لبس الجاكت لفيروز اللي بتبكى وكان ماشى بيها
جمال بضحك جنون:هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك
دياب وقف من الصدمه..............
لمتابعه باقي فصول الرواية اضغط هنا👇
