جديد

روايه صعيدي خطف قلبي الفصل الثالث عشر 13 بقلم جروح لا تنتهي

 روايه صعيدي خطف قلبي الفصل الثالث عشر 13 بقلم جروح لا تنتهي 



الفصل 13

#صعيدي_خطف_قلبي


فى صباح اليوم التالى 

على سفره الطعام 

دياب: هى فين فيروز ياما 

هاله: طلعت ليها قالت ليا مش جعانه عشان بتذاكر وعندها امتحان الشهر الجاى 

دياب: هو يونس وورد راحو كُلياتهم 

هاله: ايوه  

دياب: طب معلش ياما اعملى كام سندوتش ليا وليها وانا هطلع افطر معاها 

هاله: حاضر يا ولدى 

قاسم بغمزه: اطلع افطر معاها بس هاا متبقاش شقى 

دياب: افطر يا قاسم وروح على القسم بدل ما اخليك تروح على العنايه المُركزه 

قاسم بخوف مصطنع: حاضر بس انا واخد اجاوه النهارده انا وسليم

دياب: واخدين اجازه ليه 

قااسم: عادى راحه شويه 

دياب: تمام

اخد دياب السندوتشات وطلع لاوضه فيروز وخبط على الباب 

فتحت فيروز وهى حاطه القلم فى شعرها 

دياب بضحك على شكلها: انتِ عامله فى شكلك كده ليه 

فيروز بطفوله: ماده بارده مش عارفه اذاكر فيها كلمه 

دياب بضحك: انا عرفت انك مش فطرتى فجبت سندوتشات نفطر مع بعض وعلى فكره انا ممكن اذاكرلك الماده 

فيروز: بجد هتعرف تذاكرها ليا 

دياب بغرور: اكيد دا انا دياب الهوارى 

فيروز بضحك: يخرب بيت تواضعك المهم هتذاكرها ليا فى اوضتى 

دياب: لا تعالى اوضه المكتب اللي تحت بس قبل ما اذاكر ليكى هنفطر الاول 

فيروز: خلاص تمام انزل وانا هحصلك 

دياب: خلاص ماشى 

عند فاطمه فى الكُليه 

داخل كافتريا الكُليه 

البنت: انتِ يا بتاعه انتِ 

فاطمه: لا رد

البت: هو أنا مش بكلمك 

فاطمه ببرود: والله انا ليا اسم واسمى فاطمه مش بتاعه 

البت: خلاص يعنى مش غلطنا فى سياده السفيره 

فاطمه: ياربى على القرف اللي على الصبح دا انتِ عايزه ايه 

البنت: قومى من المكان دا أنا عايزه اقعد هنا 

فاطمه باستفزاز: ولو قولتلك انى مش هقوم هو المكان دا اتكتب بإسمك وبعدين ما فى اماكن كتيره اهو اقعدى فى اى مكان انشالله تقعدى حتى فى مقلب الزبا*له اللى انتِ جايه منو 

البنت: انتِ بتكلمينى كده ليه انتِ متعرفيش أنا مين

فاطمه: لا معرفش 

البت: أنا يارا المنشاوى بت رجل الاعمال المعروف اشرف المنشاوى 

فاطمه بسخريه: حصلنا الرعب والتهديد 

يارا بصوت عالى: دا أنا هخلى بابى يرفدك من الكُليه دى 

فاطمه بتريقه: يامى يامى يامى خوفت أنا كده وانتِ بتعلى صوتك ليه اصلا 

يارا بصوت عالى: وانتِ مالك أنا اعلى صوتى براحتى 

نادر سمع الصوت العالى  

نادر ليارا: فى ايه وايه الصوت العالى دا انتِ فى جامعه محترمه 

يارا بزعل مصطنع: شوفت يا نادر البتاعه مش عايزانى اقعد فى كافيه الكُليه 

نادر بغضب: اولا أنا بالنسبالك دكتور نادر مش نادر وثانيا هى ليها مش اسمها بتاعه 

نادر لفاطمه: تعالى على المكتب بتاعى يا فاطمه 

مشيت فاطمه ورا نادر لحد ماوصل المكتب دخلو ونادر قفل الباب وراه 

فاطمه: والله البنت دى كدابه هى اللى قالت ليا قومى من المكان دا

فجأه نادر شد فاطمه لحضنو 

نادر بحُب: أنا عارف يا حببتى انها كدابه وانا مصدقك انتِ 

ابتسمت فاطمه وهى فى حضنو وبعدين بعدت 

فاطمه: وبعدين انت ازاى تسمحلها تقولك يا نادر من غير دكتور 

نادر: والله انا مش عارف هى قالتها ليه بس أنا وقفتها عند حدها 

فاطمه: طب أنا همشى عشان المحاضره 

نادر: على فكره أنا اللى عليكِ 

فاطمه: ماانا عارفه بس لازم امشى

نادر: بصى ممكن اعمل حاجه بس غمضى عنيكى الاول 

فاطمه بإستغراب غمضت عنيها نادر قرب منها وقبل*ها فاطمه فتحت عنيها من الصدمه 

فجأه الباب اتفتح 

يارا: أنا أسفه يا دكتور نا.... 

نادر بعد من فاطمه 

نادر بغضب: انتِ ازاى تفتحى الباب كده 

يارا بصوت عالى جمع كُل الطلاب: الله الله بقا بتعملى محترمه وانتِ مقضياها مع الدكاتره يا زبا*له وكمان فى المكتب فى حاجه اسمها شُقق على فكرة 

فاطمه بدموع وصدمه: شُقق 

نادر قرب منها وضربها بالقلم 

نادر بغضب: الشُقق دى اللى يعرفها امثالك يا زبا*له وعلى فكره فاطمه مراتى

يارا بصدمه: مراتك 

نادر بغضب: ايوه مراتى واقسم بالله لو لمحت حد جايب سيرتها بحاجه مش عجبتنى مش هيحصل كويس يلا كُل واحد على المحاضره بتاعوو 

كُل الطلاب مشيت 

يارا بدموع: وانا انا كُنت بحبك 

نادر: والله انا محبتكيش ومحدش قالك حبينى 

يارا: فعلاً دى غلطتى انا أنا اسفه يا دكتور وانا اسفه يا فاطمه 

مشيت يارا ونادر قرب من فاطمه ومسح دموعها 

نادر بحنان: خلاص ياحببتى الموضوع خلص 

فاطمه: حرام عليك انت جرحتها 

نادر بهدوء: صدقينى اللى انا عملتو دا هيغيرها كتير 

فاطمه: طب انا هروح المحاضره 

نادر: يلا بينا 

عند عبير 

عبير: يابت تعالى نروح للدكتور انتِ باين عليكِ تعبانه ووشك اصفر 

هند بتعب: لا يا ماما انا كويسه متقلقيش انا هروح اعمل حاجه سُخنه ليا 

لسه بتقوم عشان تتحرك مكملتش خطوتين واغمى عليها 

عبير بخضه: بانتى 

اتصلت بالدكتوره

بعد فتره خرجت الدكتوره 

عبير: خير يا دكتوره البت مالها 

الدكتوره بإبتسامة: مبروك بنت حضرتك حامل فين جوزها عشان نفرحو 

عبير بصدمه: حامل ازاى 

بهتت ابتسامه الدكتوره وقالت: هى مش متجوزه ولا ايه

عبير بكذب: ها لا طبعاً متجوزه بس جوزها فى الشغل 

الدكتوره: طب الف مبروك عن اذنك

عبير: اتفضلى 

مشيت الدكتوره ودخلت عبير عند هند 

عبير وهى بتضرب هند بالقلم 

عبير: انتِ يا هند تعملى كده

هند بدموع: والله انا كُنت فاكره جمال هيتجوزنى

عبير بسخريه: جمال يتجوز امال فيروز هربت ليه جمال يلعب بالبنات لاكن يتجوز لا 

هند بدموع: طب هنعمل ايه

عبير: هضطر اقوم محامى لجمال وابوكى فى اسرع وقت عشان بدل ما نتفضح 

عند فيروز 

دخلت المكتب فيروز المكتب وهى شايله الكُتب 

فيروز: انا جيت اهو 

دياب: تعالى نفطر الاول وبعدين اذاكرلك 

فيروز: حاضر 

بعد فتره خلصو فطار 

دياب: يلا تعالى اذاكرلك 

فيروز: يلا بينا 

دياب ذاكر لفيروز وفيروز كانت منبهره بشرحو 

بعد 4ساعات 

فيروز: اااه ايه التعب دا 

دياب: تستاهلى عشان زنقتى نفسك 

فيروز: بس انت شرحك حلو خالص 

دياب بغرور: ما انا عارف 

فيروز: يخرب بيت تواضعك 

دياب بخبث: طب فين تمن الشرح 

فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس 

قام دياب من مكانه وقرب من فيروز 

دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى 

فيروز: انت بتقرب ليه دياب بص وراك كده

دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها

دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى 

فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع

دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه 

فيروز قربت منو وقب*لت خدو

دياب برفعه حاجب: ايه دا

فيروز ببراءة: بو*سه 

دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها 

فجأه باب المكتب اتفتح 

قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل..... 

قاسم بصدمه:.......

لمتابعه باقي فصول الرواية اضغط هنا👇

(روايه صعيدي خطف قلبي )

تعليقات



حجم الخط
+
16
-
تباعد السطور
+
2
-